- qəlbiqara
- sif. və is. Hər şeyə, hər kəsə şübhə ilə baxan, heç kəsin xoşbəxtliyini istəməyən, hər şeydə bir pislik görən; xain ürəkli. Hər qəlbiqara nakəs ilə eyləmə ülfət. S. Ə. Ş..
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.
qəlbiqara
Look at other dictionaries:
siyəhdil — f. qəlbiqara … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
tirədil — f. 1) qəlbiqara, rəhmsiz; 2) kədərli; qüssəli; qəmli … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
könlüqara — bax qəlbiqara. Çox gözləri yolda qoydun intizar; Şirinzəban, könlüqara, danışma! Aşıq Hüseyn … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
natəmiz — sif. və zərf <fars. na. . . və ər. təmyizdən> 1. Təmiz olmayan, çirkli, kirli. Natəmiz otaq. Natəmiz yer. – Kətxudalar Qəzvinin küçələrini natəmiz saxlayırdılar. M. F. A.. Şəhərin natəmiz havasından saralıb heyvaya dönən Nurəddini bir ayın… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
qaraürəkli — sif. Paxıl, qəlbiqara, bədxah; xainürəkli … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
qarın — is. 1. İnsan və heyvan bədəninin qara ciyər, mədə, bağırsaqlar, dalaq və s. orqanlar yerləşən hissəsi. Qarnı ağrımaq. Qarın boşluğu. Qarnı şişmək. – Eşikağası əllərini yerə dəstək verib qalxdı, arxalığını, çuxasını düzəltdi, yana sürüşmüş… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
qurdlu — sif. 1. Qurd düşmüş, qurd dəymiş. Qurdlu alma. Qurdlu pendir. 2. məc. Kinli, qəlbiqara, paxıl. Qaragünün dərdi böyük idi. Onun gözü ac, ürəyi qurdlu idi. M. Rz … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
qəlbiqaralıq — is. Qəlbiqara adamın keyfiyyəti … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
sallabaş — sif. 1. Başı əsən, daim aşağı sallanan. Sallabaş adam. 2. məc. Mızı, adamın üzünə baxmayan, qəlbiqara … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
ürəyiqurdlu — sif. Başqasının xoşbəxtliyini istəməyən, hər şeyə, hər kəsə şübhə ilə baxan; xainürəkli, qəlbiqara, paxıl … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
